Bekende Nederlanders er GLOEIEND bij

Beste GS-mensen,

Ik heb fragmenten uit mijn boek 'Met Klashorst in de Oost' op mijn substackpagina geplaatst. Ik was goed bevriend met Peter Klashorst, de kunstenaar die vorig jaar overleed. De fragmenten zijn filosofisch-beschouwend: "Klashorst en Schopenhauer", shockerend: "Toen heb ik haar maar verkracht", of gaan bijvoorbeeld over de (roddels over) vele BN'ers die hij kende.

Het Parool wil geen enkel stukje overnemen (terwijl Peter toch Amsterdammer was, zoals ik dat ben), ze reageren niet eens, hoogst waarschijnlijk omdat ik geen lesbische, boze, allochtone mevrouw ben. Wellicht is het dus iets voor jullie?

Groet,

Jaap Plaisier

=====

BN'ers
Fragment uit 'Met Klashorst in de Oost'

Peter belt.

‘Die Jeroen Pauw, die verdient toch zoveel geld?’

‘Ja, half miljoen per jaar of zo. Hoezo?’

‘Hij mailde me, wilde een schilderij laten maken. Ik vroeg ‘m 6000 euro. Niks meer van gehoord.’

Zoals de lezer inmiddels duidelijk is, was Peter naast waarachtig kunstenaar ook een jongen van de straat. Hij schatte in wat mensen konden betalen en paste zijn prijzen erop aan. Pauw was echter niet op z’n achterhoofd gevallen en wist natuurlijk dat veel van Peters schilderijen voor weinig geld de deur uitgingen. Hij kon er net zo goed eentje ‘van de plank’ kopen, voor een paar honderd euro op marktplaats. Schilderijen in opdracht van Peter waren trouwens niet altijd even goed. Je kon beter iets kiezen uit de honderden werken die hij standaard had liggen.

‘Max Pam laat zich bijstaan door die advocaat, Peter Plasman,’ vertelde ik Peter een andere keer. Pam liet Plasman destijds aangifte doen tegen een Groenlinkser die hem een racist had genoemd.

‘Die Plasman heeft allemaal schilderijen van mij op z’n kantoor hangen. Schijnt een fan van me te zijn,’ zo reageerde Peter.

LEES VERDER

1957 - 2024

We onderbreken het StamCafé voor een treurig bericht: Nederland heeft een extravagante rover minder. Peter Klashorst (Santpoort, 1957) is gestopt met schilderen. Eigenlijk is-ie gestopt met alles doen: new wave basgitaar slappen, workshops geven, totaal ontregelen in de raarste / gaarste oorden, naaktschilderen, opgepakt worden, zuipen, neuken, kinderen maken bij Afrikaanse vrouwen, politiek bedrijven, nog meer schilderen, schilderijen verkopen, portretten maken, rondtrekken, reizen, seksavonturier zijn, een WAARGEBEURDE PLAAT VAN MÁXIMA maken en lijden aan eigenlijk alles: kanker, tbc en vooral aids. In de jaren 80 was Klashorst een van de aanvoerders van de ruige Amsterdamse kunstenaarskliek, met onder anderen kunstenaar Rob Scholte, schrijver Joost Zwagerman (dood), fotograaf Paul Blanca (dood) en dichter Koos Dalstra, allen mogelijk wel of mogelijk niet geportreteerd in Zwagermans sleutelroman Gimmick! Enfin, via Arthur zagen we al dat het slecht ging, en bij Klashorst z'n goede vriend en uitgever Jaap Holtzapffel zien we dat-ie is overleden. Iedereen gaat maar dood. Dat was godverdomme een leven hey.

En met heel veel drugs gebruiken

Fotograaf en kunstenaar Paul Blanca (62) is dood, zo lezen we dankzij Don Arturito op de tijdlijn van kunstkannibaal Peter Klashorst. Blanca stond bekend als een fenomenaal fotograaf met controversiële foto's en series: hij stak een levende rat in zijn muil, kerfde met scheermessen een Mickey Mouse in zijn rug en fotografeerde naakte, huilende vrouwen, nadat hij ze gevraagd had emotioneel terug te gaan naar hun donkerste periode, en dat was dan vaak incest (zeer lezenswaardig interview bij de quinoasnuivers van Vice). Blanca was niet alleen fenomenaal fotograaf, hij leidde ook een fenomenaal leven aan de zelfkant van de maatschappij: avontuurlijk, heftig, triest. Hij jatte zijn eerste camera, raakte in New York bevriend met de vermaarde Robert Mapplethorpe, kwam daar terecht in highbrow kunstkringen, toerde met stierenvechters en stierenvechtende dwergen door Spanje, belandde in Beiroet tijdens de Libanese burgeroorlog, fietste op de bonnefooi naar Santiago de Compostela en werd door Rob Scholte gebombardeerd tot de dader van de aanslag op diens leven, met wonderlijke aantijgingen over en weer over wapens, granaten, drugs, moordpogingen en het criminele circuit. Voorts werd het leven van Blanca toch vooral, u had het misschien al geraden, gedomineerd (en gesloopt) door drank en vooral drugs: cocaïne, heroïne, crack. Ontregelende, destructieve drugs. Hij schreef er een waanzinnige kroniek van een junk over, uit de tijd dat Nieuwe Revu nog sexy en toonaangevend was - even doorscrollen naar 'Langs de afgrond: Paul Blanca hosselde, ripte en gebruikte crack', al is die monoloog van Hans Verstraaten ook best interessant. En nu is Blanca, kennelijk, uitgeschoten, uitgesnoven, uitgespoten, uitgeleefd. Of, wat Tuur schrijft: eindelijk rust.

Dat wordt minimaal veertig uur taakstraf

Als je niet op straat mag schelden op hare koninklijke heiligheid majesteit Máxima, dan schildert Peter Klashorst zich hier minimaal naar veertig uur taakstraf, maar het zou ook kunnen dat ze hiervoor de guillotine uit de koninklijke kelders opdiepen. Want hierboven zien we het vriendelijk blozende gezicht van de Argentijnse heupwieger des vaderlands, maar als je na de breek verder klikt snap je waarom ze zo guitig kijkt. En als je hier het hoogste bod doet, kun je haar nog boven je bed hangen ook. Doe wel een vijl bij je veilingbod, dan kan Peter zich nog een weg naar de vrijheid veilen vijlen nadat dit geintje in zijn nadeel gevonnist wordt. Zin in salsa nu.

Klikten op het persbericht. Bleven voor het plaatje

Persbericht. Wij klikken, want 'Klashorst? Leeft die nog?' In 2017 had ie nog tbc & hiv maar kennelijk is de kwast sterker dan het virale kwaad, en de stad had hem nodig. Is wel zo, want toen zagen we dit plaatje ⏫⏫, en nu is het natuurlijk een Kunst Omdat Het Moet Topic. Persbericht + video hieronder na de breek, over zijn nieuwste/laatste expo in de Paleisstraat in Amsterdam (da's bij de blokkeerviezerds rechtsaf en aanbellen in het portiekje naast Willy & Max). Onduidelijk of deze Mohammedcartoon er ook tussen hangt.